Onze ruim 1 jarige reu Spencer had veel moeite met andere reuen, vooral aan de lijn. Hij gromde en blafte en bleef daar heel lang in hangen. Van echt vechten of bijten is het gelukkig nooit gekomen. Wel was het frustrerend om regelmatig onze lieve hond zo woest en over z’n toeren te zien. We kregen gevraagd en ongevraagd van iedereen tips en adviezen waar we niks mee opschoten. We zijn daarom op zoek gegaan naar een gedragstherapeut. Marion is bij ons thuis geweest met Anneke, gedragstherapeut in opleiding. 2 kenners aan tafel!

We hebben vooraf een zeer uitgebreide  vragenlijst ingevuld en na een uitvoerig gesprek zijn we op stap gegaan zodat Marion en Anneke konden observeren. We kregen een uitgebreid verslag met gedragsobservaties (van hond en baasje) en concrete adviezen. Omdat Spencer zich laat zien als een zeker mannetje, niet angstig, adviseerde Marion chemisch castratie te proberen om te kijken of dat zijn gedrag naar andere reuen zou beïnvloeden. Dat heeft goed uitgepakt. Daarnaast hebben we een aantal tips voor tijdens het lopen gekregen, en oefeningetjes voor thuis. Heel goed uit te voeren allemaal.

We hebben nog 2 sessies gedaan, en meegedaan met de sociale pack walk en ook mocht Spencer ‘oefenen’ met één van de grote Leonbergers van Marion. Inmiddels gaat het heel veel beter. Hij blaft nog wel eens naar een reu, maar veel minder woest en hij is een stuk makkelijker af te leiden. We lopen nu lekker ontspannen!

Marion is bij ons geweest voor onze kleine bange hond uit Spanje. Hij was door een gezin uit een rijdende auto gegooid en had in het asiel uit angst al 2 mannen gehapt. We wisten toen we hem in huis namen dat hij bang was voor mannen, maar dit bleek in NL ook het geval te zijn voor kinderen, de meeste vrouwen en eigenlijk iedereen. Het was dus een uitdaging om zijn gedrag wat hij al een langere tijd had om te zetten in iets positiefs.

Met haar pop kwam Marion bij ons thuis om Sorro te observeren. Mij een duidelijke uitleg te geven over zijn gedrag en adviezen te geven hoe we konden oefenen en hem het beste de juiste steun konden bieden. Het had wel wat tijd nodig en nog steeds kan hij af en toe even bang zijn in bepaalde situaties, maar zijn gedrag is aanzienlijk verbeterd. Zowel doordat we hem door Marion hebben geleerd om wat zelfverzekerder te worden als dat wij hem de juiste steun hebben leren geven.

Marion heeft ons ook nog een heel fijn overzicht gegeven over lichaamstaal bij honden. Echt super! En we hebben veel meer plezier met onze kleine boef, die nog steeds een beetje bang maar wel voor ons goed controleerbaar is.

Ik had met Jazz al een tijd een probleem. Namelijk dat hij andere reuen aan het uitdagen was en kleine hondjes expres ondersteboven liep.Hij was al gecastreerd, dus last van zijn hormonen kon hij niet meer hebben. Eigenlijk is hij onzeker en bluft dan met een grote mond.Toch wilde ik wel graag een oplossing voor het probleem want eens komt het wel tot een gevecht en daar zit ik niet op te wachten.

Ik heb toen contact opgenomen met Marion en van haar heb ik hele goede en bruikbare tips gekregen.Zo moest ik gewoon doorlopen tijdens contact met andere honden, omdat hij dan geen steun krijgt. Dit heeft zeer goed geholpen, hij weet dat hij nu geen steun hoeft te verwachten van mij als hij een grote mond heeft en dimt zelf al in. Hierdoor heb ik de kans om hem te belonen voor het gedrag wat ik wil zien van hem en dat werkt heel goed. Ik hoef nog maar zelden in te grijpen en kleine hondjes laat hij nu keurig op zijn pootjes staan.

Nathalie

In januari 2010 gingen wij Bono ophalen. Bono is een kruising die met ongeveer 14 weken vanuit Kroatië naar Nederland is gekomen. Volgens de stichting waar wij hem hebben geadopteerd is hij gevonden met zijn moeder en nog 2 andere pups op straat in Kroatië. Ze hebben hem opgevangen in een asiel daar en vervolgens is hij in december naar Nederland gekomen.

We merkten al snel dat Bono een nogal onzeker hondje was, m.n. voor mannen was hij bang en zo jong als hij was waren de konijnen niet veilig voor hem. Ook harde geluiden, dook hij voor weg en als wij moesten niezen dan verstopte hij zich. Maar goed, ik dacht als ik nou lekker met hem ga trainen e.d. dan moet het helemaal goed komen. Het ging ook steeds beter tot hij op de leeftijd van 8 maanden uit het niets werd aangevallen door een Ridgeback. Gevolg een gat in zijn oor en er moest een tand getrokken worden want die hing nog aan een draadje. Vanaf dat moment had ’s avonds trainen op de club geen zin meer. Het harde geblaf aan de andere kant van het veld van de herders en het nodige geschreeuw van de eigenaren maakten dat hij volledig in paniek raakte en hij was dan ook niet meer te bereiken. Goed, weer flink aan het werk met hem. We merkten al snel dat hij behendigheid helemaal geweldig vond, helaas als er tijdens het parcours een knal te horen was dan vluchtte hij bibberend in een tunnel en wilde alleen nog maar naar huis.

In april 2012 werd Bono aangevallen door een Stafford en werd hierbij flink toegetakeld. Vanaf dat moment werd hij flink agressief naar andere honden en vertoonde ook redirectie gedrag. Al zijn angsten leken veel erger te worden en het was een angstig en gestrest hondje. Ik werd steeds wanhopiger en na medicatie van de dierenarts heb ik de hulp ingeroepen van Marion. Ik kende haar als trainster bij de Kynologenclub Lelystad. Zij kende een goede gedragstherapeut via DogVision, mevr. A. Saiboo waar Marion op dat moment haar stage volgde. Met mevr. Saiboo heb ik eerst telefonisch contact gehad en toen ging het eigenlijk allemaal heel snel. We kregen vragenlijsten opgestuurd (heel veel vragen), die ook naar Marion werden gestuurd. Daarna kwamen mevr. Saiboo en Marion op consult.

Ze zijn lang geweest en ik voelde me heel serieus genomen. Heb heel veel tips gekregen en heel veel uitleg. Over de post kreeg ik een uitgebreide samenvatting en handvatten. Dus aan het werk. Ik kon altijd contact opnemen met ze en dat voelde heel goed. Het was opmerkelijk hoe snel ik weer een balans kon vinden bij Bono, geweldig. Voornamelijk het werken met de klikker heeft heel goed geholpen maar natuurlijk ook alle andere tips. Wat heb ik veel geleerd! Tot een paar maanden later de eerste knallen begonnen, tegenwoordig beginnen ze in oktober al het oude jaar weg te knallen. De angsten werden weer erger en Bono wilde niet meer naar buiten. Het werd zelfs zo erg dat de agressie ook binnenshuis zich begon te vertonen. Op advies van de gedragstherapeuten zijn we eerder begonnen met de clomicalm. Het was het laatste wat ik wilde proberen, we waren nl al zo ver dat we euthanasie nog als enige oplossing zagen. Vanaf dat moment ging Bono weer met sprongen vooruit, niet wat betreft de angst voor knallen maar wel in zijn gedrag. Het uitvallen naar andere honden werd steeds minder en vandaag de dag hebben we daar zelfs helemaal geen last meer van. Marion adviseerde mij ook een Thundershirt aan te schaffen en echtwaar, hij vroeg er vaak om als er weer geknald werd. Nog steeds kan ik met vragen of onzekerheden terecht bij Marion, ze is inmiddels afgestudeerd en is nu zelf gedragstherapeute. Mocht ik onverhoopt ooit weer eens met een gedragsprobleem te maken krijgen dan is Marion de eerste die ik in schakel. Ik kan iedereen haar dan ook aanbevelen. Ze heeft de kennis, het geduld, is heel eerlijk en neemt uw probleem heel serieus. Op een vriendelijke manier werken aan het probleem van hond en baas, dat is hoe ik het heb ervaren en ik ben erg blij dat Bono nog steeds in ons midden is.

Beatrix Schönfeldt-Bax

Wij hebben Storm bij een boer gehaald. Toen we bij de boer waren hadden wij al een onderbuik gevoel, maar ach wat kan er mis gaan met een puppy? Nou heel veel! Voor ons was hij een hele lieve hond! Mijn zoon kon hem bij wijze van spreken op zijn kop zetten en dan deed hij nog niks. Maar kwam er visite dan was het huis te klein. En zelfs als de visite elke week kwam werd het niet minder. Met de Pasen zijn zijn wij naar de camping gegaan en daar is het mis gegaan. Het was geen doen zoveel blafte Storm, en uit eindelijk heeft hij ook nog mijn vader gebeten. Zo erg dat wij naar het ziekenhuis moesten om te hechten. Terug thuis meteen mijn eigen gedragstherapeut gemaild ( want ik had al door dat ik dit niet alleen ging redden) mijn cursus gemaild en Marion gemaild. Marion had ik gemaild omdat wij oud collega’s zijn en zij weet hoe ik ben. Ik kon meteen bij Marion terecht wat heel fijn was want je wilt je verhaal kwijt. Marion kon niet echt advies geven als ze de hond niet gezien had maar ze heeft toch zeker een uur naar mijn verhaal zitten luisteren. Zij bevestigde mijn gevoel wel al, dat Storm niet gesocialiseerd was en bij de boer alleen in de schuur had gezetten , en de moeder konden wij ook niet bij. Dus wie weet ook erfelijke agressie. Uit eindelijk toch een afspraak gemaakt dat Marion bij ons thuis kwam en een test ging doen. Hoeveel werk Marion vooraf doet is echt heel erg netjes! Ik heb ondertussen al een paar gedragstherapeuten gezien maar dit was voor het eerst dat er voorwerk werd gedaan. Na uiteindelijk de test te hebben gedaan en een gesprek van 2 uur heb ik toch het besluit genomen dat het voor Storm beter was om hem te laten inslapen. Hij was zo bang voor alles en trok in de situatie’s echt niet naar mij toe, dat betekent dat hij ook niet te corrigeren zou zijn. 30 april was de dag, ik kreeg nog een sterkte mailtje van Marion en tevens een paar dagen later ook weer om te informeren hoe het was gegaan. Als ik had gewild dan was Marion ook nog bij de dag zelf gekomen om mij te ondersteunen. Ik wil Marion een dikke duim geven, want ik vind dat ze het heel professioneel aanpakt en heel veel aandacht voor je hebt, dus chapeau ! Ga zo door!

Karin van Velzen

Op 17 april 2015 heb ik, in het kader van de opleiding tot gedragstherapeut voor honden bij Kynologisch Adviesbureau DogVison, een consult bijgewoond van Marion. Marion werkt gestructureerd en conform de procedure van DogVison. Door haar open houding kun je zien dat haar client zich op haar gemak voelt. Marion stelt aan de hand van de door client ingestuurde vragenlijst gerichte vragen, waardoor duidelijk wordt wanneer en waarom het probleemgedrag is ontstaan. Tijdens het consult geeft Marion adviezen en uitleg over de motivatie van de hond, zonder daarbij vaktermen te gebruiken. Ze legt alles in voor de client begrijpelijke termen uit. Wat ik vooral als positief heb ervaren dat Marion neutraal blijft over de adviezen (vaak goed bedoeld) die hondenscholen en een ander gedragstherapeut aan client hebben gegeven. Ook de uitgevoerde gedragstesten getuigen van grote professionaliteit, waarbij de veiligheid voor mens en dier voorop staat.

Henk van Wijk

Vanaf 31 mei 2016 kregen wij herplaatser Cinta van 1 jaar een kruising staff/pitbull als uitbreiding van ons gezin. Wat een gewenning en gezellige drukte ( 2 kinderen, paps/mams en de poes). De eerste periode was erg wennen maar ging alles binnen ons gezin naar wens. Cinta was natuurlijk een pubertje aan het worden en alles verliep op pubergedrag na in onze ogen prima. Het pubergedrag uitte zich veelal in niet luisteren, moeilijk doen aan de riem en bijtgedrag. Ik besloot een basiscursus te volgen vanwege haar gedrag en hoopte dat er naderhand gekeken kon worden voor bijvoorbeeld een gezelligheidscursus flyball. Na lang zoeken kwam ik bij Kynologenclub Flevoland terecht en de basiscursus werd gestart.

De eerste avond was voor mij maar ook zeker voor Cinta een enorme uitdaging, juist omdat Cinta erg enthousiast was naar andere honden, maar ook zeker haar voorkeur liet zien als het ging om in de buurt komen. Dit zat mij na de eerste les toch niet lekker en mede omdat er nog een aantal andere “probleempjes” zoals boven beschreven voordeden waar ik tegen aan liep ben ik de week daarop naar de instructrice Mirjam gegaan voor advies. Zij heeft mij kennis laten maken met een collega en die avond heb ik ongeveer een uur 1 op 1 “training” gehad om te kijken hoe en waar ik precies tegenaan liep en hoe ik hier als “baasje” mee omging. Deze avond verliep helaas niet als gepland en Cinta vertoonde die avond afwijkend gedrag wat toch niet echt “veilig “ was. Na overleg wat ik graag wilde aan hulp ben ik voorgesteld aan Marion.

Telefonisch contact gehad met Marion en naderhand een mega vragenlijst toegestuurd gekregen die na alle eerlijkheid werd ingevuld en teruggestuurd. Er werd een vervolgafspraak gemaakt nadat zij ons had teruggebeld toen ze de vragenlijst had bekeken. Dit was echt fijn, zeker omdat we niet echt wisten wat we nu van een gedragstherapeut moesten verwachten. Wellicht was het alleen via telefoon/mail. De dag dat Marion kennis maakte met Cinta en ons als gezin werd als heel positief ervaren. Marion kwam over als een duidelijke vrouw met een missie : Ons helpen met Cinta.

Het was de bedoeling dat er ongeveer 2 uur bezoek van Marion zou zijn waarin zij zou observeren waar we tegenaan liepen en advies naderhand. Dit is uiteindelijk bijna 4 uur geworden met veel advies en hulp. Marion haar werkwijze is door ons als erg prettig ervaren. Ze is eerst met mij ( het vrouwtje van Cinta) naar buiten geweest. Daar heeft ze gezien hoe zij reageerde op de punten waar ik tijdens het wandelen mee te maken had. Dit was o.a. riemproblemen, maar ook reageren op fietsers, brommers en kinderen. Eigenlijk alles wat beweegt en geluid maakt. Daarbij had ik zelf ook wat moeite met de benadering van andere honden. Daarna heeft ze gezien hoe het ging met Cinta in huis en dan met name ook naar de jongste toe. Er zijn aan het einde van haar bezoek veel tips meegegeven en hier zijn we gelijk mee aan de slag gegaan. Er is nog geen 2 dagen later een verslag gemaild waarin netjes alles was verwerkt. Zowel de aandachtspunten als het advies vanuit haar oogpunt..

Marion kon ik naderhand overal voor bereiken als ik dit nodig vond, en zij neemt tot op heden nog steeds de tijd om te luisteren maar ook zeker om advies te geven.

Helaas is het zo dat Cinta niet bij ons in het gezin kan blijven. Marion is een ontzettende steun waarvoor wij haar als gezin echt heel dankbaar zijn. Haar luisterend oor, maar ook haar meedenken is echt belangrijk geweest voor ons.

Marion is echt een vrouw die naar je probleem luistert, observeert en meedenkt in mogelijkheden.

Bedankt voor alle hulp en steun die je voor ons als gezin bent geweest.

Veronique

In maart 2016 hebben we een buitenlandertje geadopteerd (derde). Eenmaal bij ons gewend, begon hij bezoek te snappen. Daarna ging hij dit buiten ook doen bij mensen en honden. Tijdens een wandeling kwamen we Marion tegen. We kwamen erachter dat ze gedragskundige is. We hebben haar gevraagd om ons te helpen met Luke. Nadat we een lange vragenlijst toegestuurd hebben gekregen is ze langs gekomen voor een observatie. We hebben tips gekregen waarmee we aan de slag konden. Ook hebben we haar tegelijker gevraagd om ons en Luke te begeleiden in het proces.

Na haar en ons harde werk is Luke van een onzekere en angstige hond veranderd tegenover mensen die hij niet kent. Bezoek wordt nu geassocieerd met iets lekkers en snappen doet hij niet meer. Honden die hij kent worden nu blij door hem begroet en als hij vreemde honden ziet, gaat hij gelijk zitten en observeert ze vanaf een afstandje. Daarna kan de wandeling zonder problemen rustig voortgezet worden. Marion is erg begaan met de hond waarmee ze werkt en is altijd bereikbaar voor vragen. Met Luke zijn we op een hondenschool gehoorzaamheidscursussen gaan volgen. De eerste les gaat ze mee en informeert de instructeur over Luke, die eerst de kat uit de boom moet kijken met al die vreemde honden.

Ondertussen hebben we een opvanghond in huis die bij aankomst extreem angstig voor mensen was. Ook voor deze hond konden we bij Marion terecht met vragen en ze heeft ons tips gegeven hoe hiermee om te gaan. Binnen korte tijd was ze aan ons gewend en ze wordt graag aangehaald. Ook vreemde mensen vindt ze nu minder eng.

Marion heeft ons veel geleerd over hondentaal en -gedrag en hoe hierop te anticiperen en reageren. Ze is erg betrokken bij de hond waarmee ze werkt en gaat veel verder dan er redelijkerwijs van haar verwacht mag worden. Dankzij haar is Luke van een hyper, angstige en onzekere hond veranderd in een rustige, blije en vrolijke hond. Hetzelfde geldt voor de opvanghond die dankzij haar betrokkenheid klaar is om naar haar definitieve baasje te gaan.

Yvonne en Remco

Met handen in ons haar reikte wij uit naar Marion(harmonieus dog).

Onze bull spot vertoonde dominant gedrag.

Spot uit dit door agressief aan de lijn te zijn, en continu te blaffen op het balkon naar andere honden. Wij wisten niet waar het vandaan kwam, wat wij wel wisten was dat er iets moesten veranderen. Uiteindelijk zijn wij uitgekomen bij Marion. Marion heeft ons een paar goeie tips gegeven waarmee wij aan de slag zijn gegaan! Nu zijn wij twee weken verder en is Spot al een stuk rustiger. Spot is gelukkig(er) en wij ook!

Credits to Marion.

Wij hebben verschillende trainers ingehuurd bij de opvoeding van onze Vizsla van (nu) bijna anderhalf jaar (onze eerste hond). Voor veel dingen heeft dat ons geholpen, maar een ding kregen we maar niet opgelost en leidde tot steeds meer problemen: trekken aan de lijn. We hebben in eindeloze praat- en mailsessies allerlei tips, trucs en adviezen gekregen, met name om steeds maar weer andere lijnen en allerlei soorten tuigjes en andere hulpmiddelen aan te schaffen. Zelfs het aan Blitz voeren van kalmerende medicijnen werd ons aangeraden (wat we overigens niet hebben gedaan). Een duidelijke demonstratie en/of een praktische training die tot resultaten leidt zat er echter niet of nauwelijks bij.

Teneinde raad hebben wij Marion om hulp gevraagd, die binnen een paar dagen bij ons thuis kwam en een duidelijk andere no-nonsense aanpak had. Na de nodige vragen en enige theoretische uitleg zijn we gewoon op stap gegaan met Blitz en heeft Marion ons simpelweg eerst laten zien hoe zij zoiets zelf aanpakt en ons daarna gecoached. En opeens leek het, na twee uurtjes theoretische en praktische instructie, allemaal al een heel stuk simpeler na zo lang emmeren. Dezelfde avond ontvingen we via de mail nog een schriftelijke en specifiek op Blitz toegespitste handleiding om zo nodig de juiste aanpak nog even te kunnen checken. Natuurlijk moeten we voorlopig flink blijven oefenen, maar het begin is er, binnen een dag merkten we al een behoorlijk positief verschil door het toepassen van de van Marion geleerde aanpak.

We zijn er blij mee en hebben er weer vertrouwen in dat het toch goed gaat komen.

We kunnen Marion van harte aanbevelen.

Wilma en Peter

Mio is onze hond van 6 jaar oud. Sinds september vorig jaar hebben wij een kindje gekregen. Mio is eigenlijk altijd heel relaxt maar is wat angstig voor onverwachte bewegingen van kinderen. En kan soms grommen. Ik maakte me hier zorgen om en wilde graag met iemand die er verstand van had over praten. Misschien waren er simpele dingen die ik kon doen om te zorgen dat Mio meer relaxt zou zijn.

Ik heb Marion via internet gevonden, het viel mij op dat haar prijzen zeer vriendelijk waren. Ik heb haar een mail gestuurd waarop zij snel reageerde. Ook belde ze mij meteen op. Marion is bij ons thuis geweest en kwam met fijne tips en trics, waar we veel aan hebben. Je merkt dat zij veel ervaring heeft! Kortom een fijne ervaring en zeker voor herhaling vatbaar!

Sophie

We kwamen in contact met Marion n.a.v. een advies van onze dierenarts. We hebben een flatcoated retriever van inmiddels 14 maanden. Maar toen was ze 10 maanden. Ze was onzeker en raakte regelmatig paniekerig als ze wat hoorde, b.v. geblaf van een hond en was erg bang voor kleine kinderen. Bij ons weten is er niets gebeurd waardoor dat ontstaan is.

In febr. J.l. hebben we onze oude flatcoat van 12 jaar laten inslapen. Die heeft trouwens Katie (jonkie) alleen maar getolereerd. Katie daarentegen was gek op Chaz. Buiten was die kleine altijd in haar buurt. Toen ze overleden was merkten we dat Katie haar onzekerheid erger werd. Ze kon soms panisch zijn.

Marion heeft Katie geobserveerd en uitgebreid met ons gepraat en raadde ons behalve geitenmelk, wat we al gaven, aan om haar te ondersteunen met Zylkene. Een voedingssupplement, speciaal voor onzekere honden. Daarbij de oefening om voor haar enge situaties niet uit de weg te gaan maar op gepaste afstand haar te belonen met stukjes lekkere worst of kaas en steeds het woordje ‘yes’ te gebruiken. Zelfs op redelijk korte afstand van kinderen die niet zo druk waren had dat meteen effect. Ze nam zelfs beloninkjes van de kinderen aan.

Inmiddels is ze ook loops geweest. We vinden haar nu een stuk rustiger, geen paniek situaties meer en kinderen negeert ze, desnoods met een bochtje er om heen, keurig dus. Helaas is ze nu schijnzwanger dus we houden haar in beweging en trainen wekelijks weer gelukkig. Het is fijn om iemand als Marion als ruggensteun te hebben. Ze weet veel en heeft ook oog voor de baasjes.

Marie-Anne

Lucky een Shelty van 4 jaar komt bij een broodfokker vandaan, Is heel angstig en agressief naar kinderen toe. Heb toen Marion in de arm genomen, na het invullen van heel veel vragen. Ze is toen bij me thuis geweest, heeft mijn hond geobserveerd, toen hele bruikbare en goede tips en trucs gegeven, waar ik gelijk mee aan de slag kan. Ik heb heel veel vertrouwen in de werkwijze van Marion, TOP. Mary

Onze hond Troy is de liefste vd wereld, totdat er een andere hond te dicht bij hem of zijn meisje Osy in de buurt komt, dan verandert hij in een lastige voor mij onbetrouwbare hond. We zijn ( ook) bij Marion geweest en die heeft mij vooral laten inzien dat ik hem moet en kan vertrouwen als ik hem maar een beetje uit de buurt van de tegemoet komende honden houd, door hem te belonen als hij geen aandacht besteed aan die andere hond. We oefenen zó veel mogelijk en ik ga hem steeds meer vertrouwen ! Nog een poosje, dan durf ik weer met hem los in het bos of hei te lopen! Ik krijg hem onder controle! Dank je wel Marion! Je hebt mij echt wat geleerd!

Marion Timmermans heb ik ingeschakeld omdat mijn hond nou hond 😄hondje Happy een Yorkshire terriër van 2, 3 kg had gekocht toen hij 1,5 jaar was. Hij was niet zindelijk en had verlatingsangst. Hij was erg verwend/verpest door het vorig baasje die ong 30 hondjes had en overal poepten en plasten. Marion neemt de tijd, luistert goed, geeft advies en ik kreeg ook een uitgebreid verslag via mail. Er is geprobeerd met plasmatje steeds beetje bij beetje naar de tuindeur toe te verplaatsen maar was geen succes. Plassen deed hij overal en poepie meestal achter de eettafel. Later met hooi er op maar er kwam geen verandering. Toen geprobeerd In de bench te laten slapen maar daar deed hij het even goed zijn behoefte in. Ook buiten belonen met wat lekkers als hij zijn behoefte heeft gedaan echter bleef hij het allemaal in huis doen. Een half jaar verder is het wel gelukt hem zindelijk te krijgen. Het advies om een kist in de bench te doen dat hij alleen ruimte heeft om te slapen heeft enorm geholpen. Na een half jaar eindelijk voor elkaar gekregen! Ook is hij van zijn verlatingsangst af. Ik had hem bijna weggedaan (waar was ik aan begonnen 😪) want ook vanwege een voet operatie maakte het allemaal lastig. Moest steeds poepjes en plasjes opruimen. Hij kreeg later een plasbandje om maar vond het zielig voor hem die nattigheid tegen zijn buikje en zijn vacht stonk naar urine. Mijn ander hondje begon ook te markeren terwijl hij zindelijk is. Happy is niet geholpen en dat mag voorlopig ook niet vanwege zijn onzekerheid. Marion laat je niet aan je lot over. Ze houdt nog contact met je hoe het met de hond gaat en ze is er voor je. Met veel geduld hebben Marion en ik het voor elkaar gekregen. Marion heel hartelijk dank!!!